(terug in de tijd) De laatste dag Casa Esperanza

Hallo Nederland,

Maar aan mij de eer om in mijn ogen één van de mooiste dagen te mogen beschrijven. De laatste donderdag op het project.

In de ochtend is een groot deel van de groep naar benenden gegaan om te kijken naar een optocht waar alle kinderen van Caza Esperanza in mee liepen. Het is 6 augustus hier in Bolivia een nationale feestdag, de dag waarin de onafhankelijkheids gevierd word. De hele week zijn er in het dorp al feesten en is er vooral ´s avonds veel muziek te horen uit het dorp. Iets wat ons wakker houdt als wij willen gaan slapen.

De mensen die mee wilden gaan naar beneden om te kijken naar de optocht moesten wel vroeg op staan. Gelukkig voor ons liepen de kinderen vroeg in de optocht. Het is leuk om de kinderen te zien lopen, in de afgelopen weken zijn we toch een beetje bij de familie gaan horen.

Na de optocht vlug naar boven want er stonden nog verschillende leuke andere programma punten in de planning voor vandaag.

Ondertussen was er door de mensen die boven gebleven waren tijdens de optocht, unit 6 helemaal klaar gemaakt. Hier moesten nog wat afrondende klussen uitgevoerd worden en toen wij boven kwamen was de unit al helemaal schoongemaakt en klaar voor de oplevering.

Dit was het volgende programma punt voor deze feestelijke donderdag, de opleveringen van de unit, het meisjeshuis en het jongenshuis.

Allereerst Unit 6, hierbij waren de kinderen die in de unit gaan wonen met de tio van deze jongens, Fidel & Charo en onze hele groep aanwezig. Na een korte speech van Kick mochten de jongens onder aanvoering van de tio de unit gaan bekijken. Deze jongens hebben zelf ook veel geholpen met het opknappen van de unit, echter hadden zij het geheel nog niet gezien. Ze waren zichtbaar blij met hun opgeknapte huis.
Een aantal zaken die opgeknapt zijn: kasten, bedden, deuren, ramen geschuurd en gelakt, alle deuren goed gangbaar gemaakt, nieuwe wasbakken en toiletten en nog heel veel meer.

Daarna de oplevering van het meisjeshuis. Onze groep werd in de auto geladen opweg naar beneden. Wederom een feestelijk moment, met dit maal een speech van Marco, hij is de man die al de tijd in het meidenhuis besteed heeft. Tevens was hier de onthulling van het wandkleed gemaakt door Marry en de meisjes van het huis. Hierna was er gelegenheid rond te kijken in het meisjes huis.
Een paar zaken die zijn opgeknapt: alle scheuren in de muren zijn dichtgesmeerd, nieuwe waslijnen, de tuin opgeknapt, alle gaten in de vloer waar ooit tegels gezeten hebben zitten weer nieuwe tegels en ook hier de deuren goed gangbaar gemaakt geschuurd en gelakt.

Dan de laatste oplevering het jongenshuis. Zoals Milou in de vorige blog geschreven heeft is dit één hechtte en gezellige familie waar je inkomt. Dit bleek ook met de oplevering. Na een speech van Aart hebben we ook hier rond kunnen rond kijken wat er allemaal gebeurd is. De officiele overhandiging van het werk gebeurde door dat Rene de wasknijper met de foto van hem en Chaty op de waslijnen zette. Daarna zijn we met zen alle nog even naar binnen gegaan waar Chaty iedereen van koffie, fris en overheerlijke bananen- en wortelcake heeft voorzien. Verschillende zaken die hier zijn opgeknapt: Alle deuren goed gangbaargemaakt en geschuurd en gelakt(hulde aan Nico voor de ongeveer 60 deuren die hij gemaakt heeft), 3 nieuwe wasbakken en waslijnen gemaakt, alarm/wekkerbel opgehangen tafels geschuurd en gelakt.

Hierna was het vlug naar boven toe om voorbereidingen te treffen voor de hollandse avond die diezelfde avond gehouden zou worden. Ondertussen werd wel alles steeds meer realiteit dat we de volgende dag weg zouden gaan. Dit hield bijvoorbeeld ook in dat dit ons laatste diner van Mos zou worden, onze kok die de meeste heerlijke hapjes maakte voor ons. Na het eten is Marco (de directeur van het SEC) bij ons gekomen wij hadden een koffer vol met gereedschap die hij goed kan gebruiken voor het onderhoud van het SEC.

En dan toch aan het laatste deel van deze ontzettend leuke dag beginnen. De Hollandse avond! Deze avond stond in het teken van de kinderen kennis laten maken met hollandse gewoontes, gebruiken en andere oerhollandse zaken. Het restaurant was helemaal versierd met rood-wit-blauwe en oranje slingers en ballonnen. Het programma begon met een mime act. Gevolgd door een gochelact en een spelletje bingo waarbij er voor alle kinderen en ouderen (want Fidel was een zeer fanatiek bingospeler) een cadeautje op te halen was. In de pauze die volgde zou er voor iedereen cola en chips zijn als traktaties voor de kinderen. Na een klein reken of inschattingsfoutje bleek dat er veeeeeeeelste veel chips was ingekocht maar dat vonden de kinderen helemaal geen probleem dat snapt u wel. Na de pauze werd er een grappig filmpje vertoond van nederland waarin te zien was hoe Nederland er uitziet. Gevolgd door een goede en grappige clownsact. Hiermee was de hollandse avond aan het einde van zij programma maar was de avond nog niet afgelopen.

De begeleiding van het kindertehuis en de huizen beneden kwamen naar voren. En Fidel heeft een speech gegeven over hoe gweldig iedereen het gehad heeft en wat deze reis betekend heeft voor de kinderen. Ook voegde hij er aan toe dat ze nooit zoiets terug kunnen doen maar deze toch voor iedereen een kleinigheidje hadden gemaakt. Iedereen werd stuk voor stuk naar voren geroepen om een persoonlijk certificaat en een pet van Casa de Esperanza te ontvangen. Nu was de avond toch echt voorbij en begon het voor vele moeilijke moment om afscheid te gaan nemen van alle kinderen omdat deze morgen bij het vertrek er niet bij zouden zijn. Vele tranen vloeiden, facebook gegevens en mail gegevens werden uitgewisseld en steeds meer mensen van onze groep vertrokken naar beneden. En het afscheid was toch echt daar.

Zo dit was tot nu toe puur een beschrijving van de activiteiten van die dag en heb ik nog niet eens verteld hoe deze reis mij persoonlijk geraakt heeft. Er valt zoveel te vertellen maar ik zal proberen het kort te houden.

De kinderen kunnen zo blij worden van iets kleins. Tijdens de sportdag heb ik mijn ijsje weggegeven aan 1 van de kinderen. Die was hier zo blij mee. Zoiets kleins maar zo enorm blij. Zulke pure blijheid zie je niet vaak heb ik het idee.

In het begin heb ik veel in het jongenshuis gewerkt en veel opgetrokken met de jongens daar. Dit was enorm gezellig de jongens wilden altijd wel helpen en een paar van deze jongens spraken goed engels. Hierdoor was het makkelijker communiceren. Voor 1 jongen in het speciaal heb ik in deze weken een zwak ontwikkeld. Deze jongen is Rudy. Ik heb veel met hem zitten praten over zijn toekomst en zijn verleden. Wat mij aan deze jongen heel erg opvalt is zijn vrolijkheid. Hij wil veel proberen en is heel tevreden met wat hij heeft. Maar dit is in mijn ogen bijna niks. Een gedeelde kamer en weinig kleren maar hij heeft een dak boven zijn hoofd en elke dag eten. Dat is voor veel kinderen in Bolivia niet vanzelf sprekend. Hij vertelde mij dat elke keer als er een groep komt om te helpen de kinderen hier ontzettend blij mee zijn omdat ze hierdoor het gevoel krijgen dat er mensen zijn die om ze geven. Iets wat ze missen omdat ze bijvoorbeeld geen ouders hebben die ze daarin bevestigen. Nu vangen de ooms en tantes dit goed op maar kunnen daar ook niet alles in veranderen en deze groepen Nederlanders helpen hier enorm bij.

De conclusie van mijn verhaal, ik heb enorm genoten ben ontroerd geraakt door de kinderen dat ondanks dat ze geen ouders hebben wel enorm positief in het leven staan en er het beste van willen maken. Ook dat ze enorm blij zijn met een groep als de onze die het ervoor over heeft om hen te komen helpen vanaf de andere kant van de aardbol. Dit heeft mij later doen denken aan een liedtekst die ik zelf ken van paul de leeuw.

“Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.”

Ik hoop dat ik een positieve indruk heb kunnen maken op deze jongens en meisjes.

Het is een lang verhaal en ik vergeet waarschijnlijk nog de helft maar ik wilde dit graag vertellen. Tot binnenkort!
Groetjes Ewout.