Zondag 26 juli

Vandaag zijn we naar de kerk geweest in Caranavi met heel de groep van de berg af naar beneden in twee open vrachtwagentjes. Niet in de cabine, maar in de laadbakken met een huis erop. Al hobbelend, gillend en door elkaar geschud, dwars door het dorp naar de kerk. Eenmaal in de kerk beland, voelden we ons meteen welkom. We begonnen daar met een aantal liederen waarvan de melodieën bekend waren echter waarvan de tekst in het Spaans was. We hebben daarop met z’n allen heerlijk geklapt. Halverwege de dienst werden wij naar voren geroepen op het podium en hebben we met elkaar het lied ‘Vandaag is een nieuwe dag’ deels in het Spaans en deels in het Nederlands gezongen. En om het compleet te maken, met fluiten erbij. Dit werd erg gewaardeerd door de Bolivianen die enthousiast mee gingen klappen en zingen zover mogelijk. Kortom, een dienst om nooit meer te vergeten.
Na de dienst gingen we lunchen in Caranavi en wilde een groot deel van de groep de uitdaging aangaan om boa te eten. Helaas, toen we daar aankwamen, hadden ze de boa nog steeds niet gevangen en moesten we noodgedwongen een ander menu kiezen ;-) Terug bij Casa de Esperanza nam iedereen tijd om te relaxen en bij te komen.
Ik geniet enorm van alles wat ik zie en mee maak hier in Casa de Esperanza. Ik ben God dankbaar dat ik dit mag meemaken.
Groetjes, Matthieu